De bekendheid van de maretak gaat ver terug in de geschiedenis. De maretak werd gezien als teken van levenskracht, vruchtbaarheid, verdrijven van ziekten, het afweren van kwade en een geneesmiddel voor alles.

Heilige Eik

Voor onder andere de Germanen en de Kelten was de maretak een heilige plant en vooral als deze groeide in een eik, dan werd het een Heilige Eik genoemd. Dit was een geschenk van god en werd op een rituele manier uit de eik gesneden;

De speciaal in het wit geklede druïde klom in de eik en sneed met een gouden sikkel de maretak af. De maretak moest worden opgevangen in een wit laken en mocht absoluut niet de grond raken, omdat het dan zijn krachtige werking zou verliezen. Voor dit geschenk werden er twee witte stieren geofferd.

Ontstaan van de kus

Het gebruik van het kussen onder de maretak gaat terug naar de Noorse mythologie. Balder, god van het licht en de lente, droomde dat hij vermoord zou worden. Hierdoor liet zijn moeder Frigg, Godin van de liefde, vruchtbaarheid, alle vier de elementen water, vuur, aarde en lucht, en alle planten en dieren een eed afleggen. Deze eed zou ervoor zorgen dat alles en iedereen Balder zouden sparen en beschermen. Maar Frigg had één plant over het hoofd gezien: de maretak.

De grootste vijand van Balder, Loki de God van het Kwaad, kwam dit te weten. Loki maakte een pijl van een maretak en liet de blinde broer van Balder, Hodur, de pijl afschieten op zijn broer. Hierdoor komt Balder te overlijden.

De legende vertelt dat in de duistere dagen na de dood van Balder, Frigg ontroostbaar was. De tranen die zij huilde veranderde in de witte bessen van de maretak. Door samenkomst van goden en het verdriet van Frigg, werd besloten Balder nieuw leven in te blazen. Frigg zuiverde de naam van de maretak en maakte van de maretak het symbool van de liefde. Iedereen die vanaf dat moment onder de maretak zou staan moest vrede sluiten en gekust worden.